سازگارسازی قارچ تریکودرما به آفت ‏کش کنفیدور و ارزیابی توان رویشی آن در محیط‏ های حاوی سم

مقدمه: آلودگی‏های حاصل از سموم آفت‏کش یکی از معضلات زیست محیطی محسوب می‏شوند. بهره‏گیری از توان میکروارگانیسم‏ها برای حذف آلودگی‏ها را زیست‏پالایی می‏گویند. گونه‏های تریکودرما، قارچ‏های آزادزی هستند که به طور طبیعی در محیط زیست وجود دارند و قابلیت جذب زیستی برخی از آلاینده‏ها را دارند. هدف از پژوهش حاضر، سازگارسازی 5 گونه از قارچ تریکودرما با سم کنفیدور و بررسی اثر این سم به‏عنوان یک آلاینده محیط زیست بر توان رویش گونه‏های سازگار شده تریکودرما به‏عنوان جاذب آلاینده است. ‏‏‏ مواد و روش ‏‏ها: 5 گونه قارچی از جنس تریکودرما در محیط‏های کشت سیب‏زمینی- دکستروز کشت داده شد. سپس، قارچ‏ها به ترتیب به محیط‏های کشت با غلظت‏های 5، 10 و 20 میلی‏گرم بر لیتر سم کنفیدور انتقال داده و به تدریج سازگار ‏شدند. پس از گذشت 24 ساعت قطر پرگنه قارچ‏های کشت داده شده اندازه‏گیری و با قطر کلونی نمونه‏های شاهد مقایسه شد. ‏‏‏ نتایج: نتایج نشان داد در تمامی موارد، رشد پرگنه قارچ در حضور سم در مقایسه با محیط شاهد، افزایش معناداری را در میانگین قطر کلونی (در سطح خطای 05/0) دارد. بیش‏ترین میانگین قطر پرگنه مربوط به گونه‏های تومنتوزوم، اسپرلوم و هارزیانوم در غلظت 20 میلی‏گرم در لیتر از سم بود که به ترتیب به میزان 88/88، 5/87 و 95/86 درصد رشد داشتند. ریسه‏های هوایی در همه گونه‏های قارچی، در محیط‏های کشت حاوی غلظت 20 میلی‏گرم در لیتر سم نسبت به سایر غلظت‏ها بسیار ضخیم‏تر بوده و سریع‏تر گسترش یافت. ‏‏‏ بحث و نتیجه‏ گیری: نتایج حاصل گویای افزایش معنادار توان رویش گونه‏های مورد مطالعه قارچ تریکودرما با افزایش غلظت سم کنفیدور و در نتیجه، نشان‌ دهنده پتانسیل بالای زیست پالایش سم کنفیدور توسط این قارچ است. ‏‏‏